Het weer is al de hele tocht vrij goed. Op wat mist en één keer een bui na is het de hele tijd heerlijk droog en windstil wandelweer. Maar vandaag werden we echt verwend. Al bij het ontbijt in de Jeugdherberg van Todtnauberg was het genieten van een prachtige zonsopkomst. De route volgt min of meer de hoofdkam van het Zwarte Woud en tussen de bomen piepten af en toe de Vogezen of de Alpen, zo'n 150 km verderop, erdoor.
In de namiddag veranderde tocht van karakter. De gewone afwisseling van bos met hoogteweiland maakte plaats voor een echte berg met rotshellingen en smalle paadjes vol haarspeldbochten: Belchen. De namiddag bracht mooiweerwolken mee wat een heel bevreemdende sfeer gaf. Droge mist, beter valt het niet uit te drukken.
In de afdaling raak ik in gesprek met iemand van hier. Hij vond het maar niks die wolken ; echt mooi herfstweer is als er een inversie is en de Alpen de hele dag zichtbaar zijn. Morgen misschien ?
Na aankomst in Haldenhof, een hotelletje bij een naamloze bergpas boven Bollen verken ik nog even de Nonnenmattweiher. Een gletchermeertje net zoals de Feldsee gisteren, maar met iets speciaals nl. een groot turfeiland. Dat ontstond toen men het kleine meertje wou vergroten en men de waterstand verhoogde. Het hele turfpakket kwam daarop los en ging drijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten